در باب ننوشتن

پاره­ای اوقات به این پرسش می­اندیشم که چرا در این فضای مجازی کم می­نویسم؟ جدای از مشغله­های

فراوان درسی و کاری دلایلی دیگر هم می­یابم تا این کم­کاری و کم­نویسی را توجیه کنم. در مقام اول هنوز نمی­دانم از این گستره چه می­خواهم. شاید جوزده شده­ام که تا همین حد هم می­نگارم. ثانیاً کمتر به مخاطب توجه می­کنم و حتی پاره­ای از نزدیک­ترین دوستانم از نگاشتن من در این عرصه مطلع نیستند. هیچ تلاشی هم نشان نمی­­دهم که معرفی­ای در این زمینه صورت دهم. از این رو مطمئن هستم افرادی معدود آن را مطالعه می­کنند. این نیز در کاستن از انگیزه من مؤثر است. روحیه شخصی من و فرار از در معرض دید دیگران بودن هم در این زمینه مؤثر است. در چند سال اخیرا اکثرمطالب من در مطبوعات – که بسیار زیاد هم بوده اند - با اسامی مستعار متنوعی یا بدون نام منتشر شده اند. کسی که با رسانه ای مکتوب چون مطبوعات چنین می کند تکلیفش با وبلاگ مشخص است