کلید سروش سروش بارها در آثار و سخنان خود بدین نکته اشاره کرده است که هرکس کلیدی دارد که با آن کلید باید باب شخصیت و معرفتش را گشود.او از امام علی یاد می کند که کلید شخصیتش شجاعت است. از افرادی دیگر هم یاد می کند که با عناوین عزت و عفت و حکمت و صداقت باید به سراغشان رفت پرسشی که همیشه بعد از خواندن یا شنیدن این عبارت با آن کلنجار رفته ام این است که کلید معرفت و شخصیت خود وی چیست؟ آزادی؟عدالت؟ معرفت؟ جسارت؟ شجاعت؟او در مورد شریعتی بر صفت هنرمندی دست می گذارد،اما به نظرم هنرمندی کلید باز کردن شخصیت و معرفت سروش نیست؛ هرچند با هنر و زیبایی پیوندهایی عمیق دارد. روزی از وی پرسیدم انگیزه وی از پرداختنش به تفکر و تفلسف چیست و وی متواضعانه جواب داد که هرچند مسائل و مشکلات انسانی برایش مهم هستند اما در موقع تفکر بسی به خود و پرورش قوایش توجه دارد. سروش به نظر من تلفیقی از خلاقیت، اطلاعات ژرف ، قدرت تحلیل، دردمندی، واقع بینی ، پرسشگری، شور و شوق و مناعت طبع است. از هریک از این ویژگیها البته تا اندازه ای بهره مند است اما در زمانه ما و در فرهنگمان کسی را ندیده ام که مجموعه ای از این ویژگیها را بدین هوشمندی کنار هم قرار داده باشد. از او مطلع تر، فیلسوف تر، دردمندتر، پرسشگرتر و باهوشتر زیاد دیده ام اما در فرهنگ خودمان کسی را ندیده ام که چنین چینشی از این تواناییهای مهم را صورت داده باشد