در باب چامسکی

سر و دلیل احترام فوق العاده ای که برای چامسکی قایلم نه
صرفاً از نظریه های ژرف وی در زبان شناسی ناشی می شود و نه تنها به جهت تسلط وی به مباحث فلسفی است. او اندیشمندی است فراتر از معیارها مألوف و رایج آکادمیک و روشنفکری. او حتی مروج گونه ای منحصربفرد از کنش روشنفکری است؛ روشنفکری که به زعم پاره ای افراد در حال تجربه بحرانی در سیر تاریخی خویش است
همیشه برایم عجیب بوده است که چرا او مرا به یاد راسل می اندازد. شاید بدین جهت که
هردو علاوه بر آنکه روشنفکرانی مطرح بوده اند اندیشمندانی جدی نیز به حساب می آیند. نمی خواهم بگویم این تلقی من، ارزشی عام است و روشنفکران حتماً باید متفکرانی جدی هم باشند اما نمی توانم انکار کنم که این تصویر ایده آل از روشنفکر است. یعنی کسی که حتماً اندیشمندی جدی هم باشد

آنچه بسی مرا به حیرت وا می دارد آن است که روشنفکری چون چامسکی که تا بدین اندازه منتقد سیاستهای خارجی امریکا است و در این راستا حمله هایی بجد افراطی را به این سیاستها روا داشته است با آرامش در گروه فلسفه و زبانشناسی دانشگاه معتبر ام.آی.تی مشغول تدریس زبانشناسی و مضامین و موضوعات مورد علاقه خود است. نمی خواهم سیاستهای دولت امریکا را تأیید کنم و حتی معتقد نیستم که فرهنگ امریکایی خیلی فراتر از فرهنگ اروپایی است اما می توان باور داشت سرنوشت فرهنگی جهان تا اندازه زیادی به وضعیت فرهنگی امریکا منوط و مربوط است