در باب مثلها همیشه ملثها برایم جالب توجه بوده اند. تصور می کنم بیش و پیش از آنکه نگاهی فرهنگ محورانه بدانها داشته باشم - که بسیاری افراد چنین نگاهی بدانها دارند - و آنها را در فرهنگهای گوناگون پیگیری مقایسه کنم به حکمت و فرزانگی ای توجه داشته ام که در دل آنها قرار داشته است. فی المثل این مثل چینی را بسی می پسندم که : " آنقدر وقت ندارم که عجله کنم". تصور می کنم این مثل از معادل انگلیسی خود که در باب خریدن است جدی تر و ژرفتر است. آنکه می گوید : آنقدر پول ندارم که کالای ارزانی بخرم