دفتر مطالعات فرهنگی

محسن از من خواسته در باب دفتر مطالعات فرهنگی دانشگاه صنعتی شریف سخن بگویم و پیشاپیش نوشتار من در این مورد را دلنشین ارزیابی کرده است. به سیاق مشی همیشگی‌ام در این گستره، دعوت وی را هم به ایجاز پاسخ می‌گویم
حرف جدیدی نزده‌ام اگر بگویم می­توان به دفتر از منظرهایی بس متفاوت نگریست. می­توان به نقش دکتر باستانی در آن اشاره کرد و یا رابطه دفتر را با دانشگاه صنعتی شریف بسط داد و یا پرسشها و دغدغه­هایی را که دفتر به وجود آوردند و تدوام می­بخشند به بحث گذاشت و ...
من از همۀ این موارد می­گذرم و تنها به یک نکته اشاره می­کنم. هنگامی که با دفتر مطالعات فرهنگی آشنا شدم تصور می­کردم که حداکثر کارکرد آن این است که به دانشجویان فنی، بصیرتی در عرصه­های مختلف عطا کند. یعنی کارکرد دفتر مطالعات فرهنگی را دادن بصیرت و داده­هایی به مهندسان آینده می­دانستم. سالها گذشت تا فهمیدم همان دانش و اطلاعاتی که دفتر به انسان عطا می­کرد می­توانست بسیار فراتر از دانش روشنفکران ایرانی و حتی متخصصان علوم انسانی برود. این البته برای دفتر یک نقطۀ قوت برجسته محسوب می­شد اما در جایی این پدیده معلول وضع اسفناکی است که دپارتمانهای علوم انسانی در ایران­زمین با آن دست و پنجه نرم می­کنند.